W Wielkim Poście są nam proponowane – w sposób szczególny – uczynki miłosierdzia: post, modlitwa i jałmużna. Aby jednak mogły one być owocne, konieczne jest podejmowanie ich świadomie. Praktyki wielkopostne będą dobre i sensowne, jeśli będą wynikały nie z przyzwyczajenia (zawsze tak się robiło), lecz z głębokiego doświadczenia misterium paschalnego Chrystusa, który w ten sposób pragnie nas przeprowadzić ze śmierci do życia.
Post, o którym jest mowa w omawianym okresie liturgicznym, to nie tylko ograniczenie ilości i jakości pokarmów, to przede wszystkim podjęcie wysiłku zmiany naszego postępowania, zachowania i myślenia. Tak, jak Chrystus przez swoją Paschę zniszczył nasze grzechy, tak my również powinniśmy Go naśladować i dać innym to, czym sami zostaliśmy obdarowani. Jałmużna jest zatem wyrazem naszej miłości do Boga i drugiego człowieka. Modlitwa natomiast jest wyrazem naszej duchowej ofiary.
1. Okres Wielkiego Postu służy przygotowaniu do obchodu Paschy. Liturgia wielkopostna przygotowuje katechumenów do obchodu paschalnego misterium przez różne stopnie wtajemniczenia chrześcijańskiego, a wiernych przez wspomnienie przyjętego chrztu i pełnienie pokuty.
2. Okres Wielkiego Postu trwa od Środy Popielcowej do Mszy Wieczerzy Pańskiej wyłącznie. Od początku Wielkiego Postu do Wigilii Paschalnej nie mówi się Alleluja.
3. W Środę Popielcową, która wszędzie jest dniem postu, posypuje się głowy popiołem.
4. Niedziele tego okresu nazywają się niedzielami: pierwszą, drugą, trzecią, czwartą i piątą Wielkiego Postu. Szósta niedziela, w którą zaczyna się Wielki Tydzień, nazywa się Niedzielą palmową Męki Pańskiej.
5. Wielki Tydzień jest przeznaczony na wspomnienie Męki Chrystusa, poczynając od Jego Mesjańskiego wjazdu do Jerozolimy.
W Wielki Czwartek rano biskup koncelebruje Mszę ze swoim prezbiterium. W tej Mszy błogosławi oleje święte i poświęca krzyżmo.
-
Źródło przedstawianego tekstu: Mszał Rzymski dla diecezji polskich, wyd. drugie poszerzone, Pallottinum, Poznań 2010, s. [77]-[85] (zob. PDF)