Wykonany w stylu barokowym ok. 1700 r.
Powstał najprawdopodobniej z fundacji miejscowej szlachty. Wskazują na to wyrzeźbione w dole partii herby rodzin von Schmeling i von Versen (lub von Hechthau – san). Ołtarz składa się z trzykontygnacyjnego retabulum nawiązującego bezpośrednio do form architektury barokowej, ustanowionym na wtórnej prostokątnej mensie. Cztery kręcone kolumny pierwszej kondygnacji, oplecione wicią winorośli stanowią oprawę dla części centralnej i dwóch figur świętych (proroków) ustanowionych na osiach skrajnych.
Druga kondygnacja oddzielona od pierwszej wydatnym gzymsem, powtarza kompozycję dolnej.
Kolumny tym razem proste, ujmują w centralnej części rzeźbiarską scenę „Ukrzyżowania”, po bokach na osiach dolnych kolumn figury świętych.
W zwięczeniu na osi płaskorzeźba ze sceną „Opłakiwania” we wnęce nakrytej łukiem nadwieszonym, na gzymsach figury nadzorujących aniołów, wyżej rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego.
