W kościele zachował się bardzo ciekawy zespół witraży pochodzących z początku XX wieku. Mozna je podziwiać w wieży, prezbiterium. Na szczególne wyróżnienie zasługują witraże zacjowane w zakrystii. Przedstawiają one m.in. Lutra i Melanchatona. Już od wejścia, w kruchcie pod wieżą zwracają uwagę umieszczone w jej trzech oknach witraże.
W dwóch, trójdzielnych bocznych oknach ufundowane przez miasto Białogard w 1913 r. tworzą zwarty zespół.Skomponowane według tych samych zasad, oba posiadają w najniższym, dolnym polu inskrypcję fundacyjną, ponad którą w dwóch kolejnych polach umieszczony został herb miasta przedstawiający w pochylonej tarczy czarnego gryfa nad biebieskim strumieniem, w klejnocie hełm z ukazanym do połowy gryfem. W siedmiu polach nad herbem frontalnie ujęte anioły. Część środkową okalają kwatery ornamentalne o motywach geometryczno – roślinnych.
Najbardziej monumentalnym jest witraż w oknie ściany zachodniej kruchty ufundowany najprawdopodobniej przez rodzinę von Hagen, na co mimo zniszczenia części inskrypcji z nazwiskiem wskazywałby herb umieszczony w dwóch dolnych, środkowych kwaterach tej czterodzielnej kompozycji. Nad herbem kompozycja religijna z postacją Chrystusa klęczącą przed Nim parą młodych ludzi w otoczeniu świetych, zwięczona dwiema kwaterami o motywach architektonicznych. Powyżej tej sceny oraz w kwaterach bocznych znajdują się motywy architektoniczno – roślinne. Okna nawy głównej wypełnione są witrażami o geometrycznych podziałach. Najbogatszy zespół witraży zachował się w oknach prezbiterium „Uzdrowienie sługi setnika” – witraż znajduje się w południowo – wschodniej ścianie prezbiterium, w trójdzielnym otworze okiennym. W dolnej partii witraża w bogatym, neogotyckim obramowaniu archotektonicznym znajdują się trzy herby. Pośrodku cesarski czarny orzeł na żółtym tle z napisem „Kaiser”, z lewej podpisany Wilhelm II Deutsch. Czarno – biała szachownica w tarczy i w klejnocie głowa psa, tutaj także znajduje się sygnatura autora: P.de Bouch`e Munchen. Z prawej w żółtej tarczy z naprzemian biało i czerwonym obramowaniem czarny gryf. Z gryfem znajdującym się także w klejnocie oraz podpis Konig V. Preussen i data A.D. 1913 „Cud w kanie Galilejskiej” – witraż znajduje się w południowo -wschodniej scianie prezbiterium i ma analogiczną kompozycję jak witraż „Uzdrowienie sługi setnika”
„Uzdrowienie łazarza” witraż w południowo – zachodnim oknie prezbiterium. Witraż ten ma wyodrębnione w poziomie strefy kompozycji. Dolny pas stanowią trzy kwatery dekorowane ornamentem o motywach roślinnych. Pod nim znajduje się napis upamiętniający fundację tego witraża przez powiat białogardzki „Gestiftet vom Kreise Belgard. Ano Dom 1913”.
„Pokłon trzech króli” – witraż w północno zachodniej ścianie prezbiterium, fundacji rodzin Kauk i Brandt z 1913 r.
Kolejną parę witraży stanowią witraże wykonane w warsztacie R. i O. Linnemannów we Frankfurcie nad Odrą. Oba ufundowane przez rodzinę von Kleist.
„Chrystus nauczający w światyni” – witraż o kompozycji trójstrefowej.
„Chrystus uciszający burzę” – również w kompozycji trójstrefowej.
Na ścianie wschodnie prezbiterium znajduje się witraż ufundowany przez cechpiwowarów z Białogardu, ornamentalny.
Wystroju wnętrza świątyni dopełniają polichromie pokrywające ściany kościoła swoim stylem nawiązujące do sztuki z okresu powstania kościoła, powstałym w okresie powojennym.